Onze reis zit erop. We zijn gisteren vanuit Port Loko de lange weg teruggereisd zonder al te veel problemen. Er was één wegblokkade doch gelukkig enkel met wat armgezwaai en geroep, zonder wapens. Na een tijdje stoïcijns wachten, werden we gewoon doorgelaten. Ook passeerden we nog langs één van de laatste vluchtelingkampen, Grafton nabij Freetown. Er wonen veel verminkten uit de oorlog, die er een huisje van de overheid kregen. Ze trachten er de kost te verdienen met artisanale spullen en geweven stoffen.
Het was een fantastische en intense reis. Heel bijzonder was het dat we zo dicht bij de mensen in het veld kwamen. We konden luisteren naar de ervaringen van de mensen in de gemeenschappen en volop gesprekken met hen aanknopen. Het belang van het werk dat War Child hier verricht, hebben wij van nabij kunnen zien:
- Zonder een harmonische omgeving kan een kind niet openbloeien en goed ontwikkelen. Daarom is het zo belangrijk om de gemeenschappen in de getroffen gebieden te herenigen en voor de naleving van kinderrechten op te komen.
- War Child helpt jongeren die door de oorlog de boot misten, opnieuw op weg met hun leven. Ze helpen hen bij het maken en uitvoeren van concrete toekomstplannen. Zo ontstaan – ook nadat War Child de gemeenschap verlaat – zelfredzame mensen die de toekomst met vertrouwen tegemoet zien. Zij dienen dan weer tot voorbeeld voor anderen in hun omgeving. Het onderwijs, de rijstplantage en het casavaveld: het zijn allemaal eenvoudige maar oh zo concrete en werkbare oplossingen waar wij getuige van konden zijn.
Hulp blijft echter broodnodig. Er zijn nog tientallen gemeenschappen die verstoken blijven van concrete hulp. Het zou doodzonde zijn als dit programma, dat zo weloverwogen en effectief is, niet naar meer gemeenschappen kan worden gebracht.
Onze opdracht is dus nog niet voltooid… Kan uw bedrijf helpen?
Met dank voor uw interesse en hopelijk tot ziens,
Hartelijke groet,
Gwen Timmer en Bernard Uyttendaele
15 november 2009
Recente reacties